martes, 1 de abril de 2008

Walkiria + Ziggy Stardust, Yelmo

En nuestro primer día en la Pedriza, viendo que el tiempo no iba a darnos mucha tregua, en lugar de hacer primero un poco de deportiva para ver que tal se nos daba lo de la adherencia, nos metimos en el Yelmo. Como siempre, llevábamos unos planes pero acabamos improvisando.
La aproximación, pues un paseo de hora y media cuesta arriba, decía la guía. En nuestro caso fue un poco más, no estuve al tanto del reloj, pero diría que más de 2h!. Cada dos por tres íbamos parando haciendo fotos.. bueno, lo típico.
Salimos del aparcamiento de Canto Cochino, cruzamos el primer puente y hacia la derecha, cruzar el prado y un segundo puente, y de ahí ya todo para arriba por un senderillo pisado y cómodo, aunque empinado. En la gran cañada coger otro caminito a mano izquierda que pasa al lado de un riachuelo (ahí se puede coger agua, hay un caño), y haciendo zig-zags y siguiendo los hitos, se llega al Yelmo. Y sino, preguntar que por allí siempre hay gente. Por cierto, flipamos cuando lo vimos, que grande y que tieso, no sé porqué pero me lo imaginaba más tumbado. La vía empieza a la izquierda del enorme gendarme. Está toda equipada con parabolts, al menos la integral que hizimos nosotros. En principio queríamos hacer la vía original que en el tercer largo va a buscar el diedro en forma de media luna... pero viendo lo mal que se nos dio, optamos por el recurso fácil, vamos, por el parabolt, y aún gracias!. :-DEmpalmamos los dos primeros largos, (imprescindible cuerda de 60) así que en un sólo largo nos plantamos arriba de todo del gendarme. Este es el largo mejor asegurado. Hace falta una chapa recuperable o un cordinillo, si no se va sobrado como es el caso. Viene genial para acerar!.:-P El largo es de V, pero a nosotros nos pareció duro y empezamos a entender que era eso del M1+!. Uff que miedo deben de dar los M2 o M3!! :-SS No sé si por la falta de costumbre de escalar en adherencia o que, pero flipamos con los alejes. Que estrés, ahí de cuatro patas, que desde fuera se ve fácil, parece que tengas que salir corriendo, pero uff, como nos costó. Nuestro segundo largo, (3º de la vía), ya optamos por el parabolt, es decir, por la Ziggy Stardust. Hay que ir a buscar un parabolt que se ve todo recto pero lejos! (cuerda rosa en la foto) Y después otro segundo parabolt, también lejos!. Todo adherencia (IV, creo).
El tercer largo, es un III sin seguros. Para bajar, o bien destrepar la vía Valentina (no se puede fallar!!), o destrepe (NE) y andar o rapelar la vía antes de hacer el último largo de III. Lo de destrepar la vía, je,je.. yo ni de coña, por fácil que sea es una vía de escalada! y yo soy muy patosa.
Orientación sur.
Material: empalmando los dos primeros largos, con 8 cintas y una chapa recuperable, es suficiente.
Sobre el grado de la vía... pues no sé, he visto reseñas que le ponen V+, en el segundo largo un AO o 6a, la verdad es que ni idea... Eso sí, una guapada! y más bonita debe de ser la Walkiria original, pero esa queda pendiente!. :-)

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Laieta wapa enhorabona!!!!!!!!!!!!
Vaya via mes maca jupez quina passada.
ja veig que cada dia estas mes forta xiqueta :)))))))))))))))
petons .

Fern dijo...

Bonito sitio la Pedri. Vaya, a mí me llevaron de excursión al Yelmo (pero por la normal :P), allí por septiembre y era un sitio que siempre tenía ganas de ir.

¡A seguir dándole! Petonets.

Lai dijo...

uixxx kina ilu, vosaltres dos per aquí :-))) per primera vegada, no? és que mira, vaig posar el contador, pq amb els pocs missatges que hi ha pensava que aq blog no el mirava ningú!
que va... jo de forta res.. que em vaig fer caqueta amb l'adherència... joooo i jo que em pensava que se'm donava bé... i no! :-SS No sé si ho coneixes, Montse... és com estar a la lluna! :-D
Y Fern, pues sí, que guapadaaaaaaaa la pedriza!!! nada, que me alegro de leerte por aquí... y esa normal que dices, cuál es? nosotros a ver si podemos volver pronto, que pillamos muy mal tiempo y no hizimos nada más que tres vías...
Fins aviat! un petonet als 2!!